«Түсімде бақыт көрдім, өмір екен…»

Айнабек Бисенғалиев – Батыс Қазақстан облысының Ақжайық ауданы Қадырқұл ауылында дүниеге келген. Орал қаласындағы Ж. Досмұхамедов атындағы педагогикалық колледж түлегі. Жастайынан өлең-жырға құмартып өскен Айнабек жазба ақындығынмен қатар, суырып-салма айтыскерлігімен де танылып жүр. Өлеңдері жыр мүшәйраларында жүлдеге іліксе, айтыскер ретінде де жыр додаларында биіктен көрініп жүр. Көптеген облыстық, республикалық, халықаралық айтыстардың жүлдегері. Бүгін Айнабектің бірнеше жазба туындыларын оқырман назарына ұсынып отырмыз.

 

Қырдан асып көшім кетіп барады

Боз далада талай шер боп шертілдік,
Маң далада талай көш боп жөңкілдік.
«Бізге қашан келеді, – деп. – Азаттық»
Талай күнді күн астында өлтірдік.

«Қырық жылдық қырғында да» ажалдан,
Аман қалған ескі жұртпыз озалдан.
Сан ғасырдың шыңдарына шыңдалып,
Менің бабам сабыр қылып төзе алған.

Өтті талай бастан азап, қиындық,
Еңсемізді езді бәрі,
Күйіндік.
Өкпелеп кеп отқа салса жанбайтын,
Бодандықтан төнкеріс тон киіндік.

Көңіл тоңы жібіп, жидым есімді.
Бодандықтың шекпендері шешілді.
Арбауына тұтас елді ұстаған,
Кесір кездің «жарқын жолы» кесілді.

Тәуелсіздік – ұранымыз мәңгі айқын.
Онсыз бақ пен жұлдызымыз жанбайтын.
Азаттықтың күні өрледі аспанға,
Басын иіп батыс жаққа бармайтын.

Бесігіміз түзу енді – ел болдық.
Сар далаға мамыражай кең қондық.
Бірлік туын желбіретті Алашым,
Бұл – ертеңге сенгендік.

Сенім ғана бастай берсін ізгі алға,
(Бақытымды қаскүнемдер қызғанба).
Дұшпандарға таба қылған жоқ еді,
Досқа күлкі қылмаса екен бізді Алла.

 

Бақыт

Түсімде бақыт көрдім,
Шарап екен.
Дәмін де татып көрдім,
Алабөтен.
Омардың отты жыры
Содан екен.

Түсімде бақыт көрдім,
Бұлақ екен.
Құмарың қанбай ішсең,
Тұрады екен…
Оянсам табыла ма мына мекен?

Түсімде бақыт көрдім,
Сезім екен.
Аруға ғашық болған кезім екен.
Көргенім шын бақыттың өзі ме екен?

Түсімде бақыт көрдім,
Жырым екен.
Біреулер мақтау айтты
Шыны ма екен?

Түсімде бақыт көрдім,
Арман екен.
Қондырып алақанға алған екем.
Мені іздеп қос қанаты талған екен.

Түсімде бақыт көрдім,
Бұйым екен.
Әшекей, алтын-күміс,
Тиын екен.
Шайтанды жазғыру да қиын екен.

Түсімде бақыт көрдім,
Өмір екен.
Қалың жұрт, қайран қазақ –
Елім екен.
Оятты таңның нұры,
Бақытын бағаласын деді ме екен?
Бақытты бағаламау өлім екен.

 

Сағыныш саздары

Сені ессіз сүйген барын біліп өт,
Сезімімнің суынатын түрі жоқ.
Өкінбеймін,
Өміріңде жүрмін ғой,
Бағаланбас бақытыңның бірі боп.
Сен басқаның шаттығысың жан құрбым,
Өткен күннен тек сағыныш қалдырдың,
Екеуміздің бақыт жайлы әніміз,
Таспасына жазылмапты тағдырдың.

****
Жоғалған тапты жүрек жаңа ырғақты,
Мен сені сағындым ғой жаным қатты.
Махаббат деген алып материктен,
Сағынышқа шекара салынбапты.

Өткінші деп уақытқа артамыз мін,
Жаз шуағын күз ұрлап, ортамыз мұң.
Сен де, мен де кінәлі,
Болғанына
Бақытымыз баянсыз, қалқа біздің.
Жанымды жаулады деп қырдағы әуен.
Жалықпай, жаным, бәрін тыңдаған ең.
Жас тамса жалыны өшкен жанарлардан.
Жауапты емеспін ғой бір ғана мен.

Сөндіріп махабаттың отын ыссы,
Сезімге біз атандық өтірікші.
Көзіне көкіректің құм құйдың да,
Жүрекке жерлеп кеттің өкінішті.

Сен кеттің жолықтың да адамыңа
Шөлдеттің сағыныштың шарабына.
Маңдайға бір болуды жаза алмаған,
Тағдырдың амал бар ма қамалына.

****
Бағаламай қалғандаймын бақты мың,
Бәлкім осы шығар мендік ақтық үн.
Бақытыңды өлгенімше тілермін,
Кешір
Саған сыйланбаса шаттығым.
Есіміңді алсам да күнде ойға,
Бірақ жаным, қанығып жүр бір ойға.
Мен де сені бір тылсыммен сүйемін,
Бірақ оны жеткізетін тіл қайда?
Емес еді еріккеннің ермегі,
Түсінер деп сендім бе екен пендені?
Сезім қанша тұнық болса сендегі,
Сезім сонша мөлдір еді мендегі.
Тағдыр мені тастар отқа табалап,
Қайғы мені кеткендей қаралап.
Ойыншық қылам дегенім жоқ бірақ та,
Мені сүйген жүрегіңді жаралап.
Болмас енді сезіміңе керегім,
Алла берсе өмір сүріп көрермін.
Жоқтығыма жоқтап, ертең жоқтап жүр,
Құшағына алған кезде мені өлім.
Адастым ба, көңілдегі пернеден,
Шын сезімді таппадың-ау сен менен.
Жылап тұрып жаным саған арнаған,
Ең алғашқы…
Бәлкім, соңғы өлең.